Kutlu Doğum ve İslam Medeniyeti?nin Toplum Kuruluş Felsefesi
Peygamber Efendimiz (SAV)’in dünyayı şereflendirmelerinin miladi takvime göre 1441. yılını kutlamaktayız. Peygamber Efendimiz (SAV), Mekke’de dünyaya geldiklerinde Mekke toplum yapısında; Mekke’nin dünya ticaret merkezi olması ve tekelci ticaretin bulunması, güçlünün zayıfı ezdiği adaletsiz ve zalim bir toplumsal yapısı ve çok Tanrılı pagan sosyal ve siyasal düşüncenin bulunduğu cehalet toplumu özellikleri mevcuttur.
Peygamber efendimiz bu toplumsal yapıda 40 yaşında “Peygamberlik” vazifesini yüklendiğinde öncelikle pagan sosyal-siyasal düşüncesine karşı “bir tek olan Allah” inancına dayalı tevhit sosyal düşüncesini beyan etmiştir. Dünyanın bu ilahi ikrama nasip olabilmesi için O’nun dünyaya teşrif etmesi insanlık için bir rahmet olmuştur. Kutlu doğum bunun sevincidir.
Peygamber Efendimiz(SAV), risalet görevine başladığında öncelikle inananların sosyal düşünce sistemini “tevhit” akidesinde sabitlemeye yöneldiğini görmekteyiz. Böylece medeniyet kurmada esas olan şeyin öncelikle o medeniyetin sosyal düşünce sisteminin temellerini taşıyacak şuurlu ve sistemin şahsiyetini tavizsizce taşıyabilecek bir “insan” tipini inşa etmekte işe başlanmıştır. Bu nokta, bir devlet yada medeniyet kurmadaki modern bilimanlayışına görede sosyolojik temeli oluşturmaktadır. Buna göre Efendimiz(SAV),13 yıl sürecek olan, mevcut pagan sistemini yıkan bunun yerine tevhitçi sosyal düşüncesinin hakim olmasını sağlayan İslam toplum felsefesini kuruluşunu sağlayacak olan eğitim sürecini başlatmıştır. Bu sürecin sonunda yetişen/şuurlanan/şahsiyet kazanmış olan ve “sahabe” olarak anılan insan unsurunun Medine’ye “Vatan” oluşturmak amacıyla hicretleri gerçekleşmiştir. Medine, İslam kimliğinin “Vatan”laştığı mekandır. Efendimiz(SAV) Medine’de dört ana “kurucu” ilke ile İslam Medeniyetinin toplum kuruluşunu gerçekleştirmiştir.
Efendimizin(SAV) bu toplum kurucu ilkeleri şu başlıklardan oluşmaktadır:
- Efendimiz(SAV) Medine’ye ulaştığında ilk olarak, toplum sistemi kurucu faaliyetinin ana damarını oluşturan mescit inşatı ile “din “kurumunun temel önemine dikkat çekmiştir. Bu manada mescit yer tespiti ve inşatına yönelinmiştir. Böylece Efendimiz(SAV), toplumun/devletin materyalist olamayacağına vurgu yapmış olduğu söylenebilir. İkinci olarak toplumun/devletin yönetimi için bilim hayatının, dünyevi sosyal, siyasal, yönetimsel bilgi üretmenin gerğine dikkat çekerek, “Bilim” toplumunun ihtiyacını öne çıkarmıştır. Buna göre “Ashab-ı Suffe” okulu ile ilk İslam Üniveritesinin kurmuştur. Böylece devlet kuruluşunda ikinci önemli unsuru medeniyetin özgün bilim anlayışın oluşması ve “din-bilim bütünlüğünün sağlanması” esas olmaktadır. Üçüncü noktada ise “kardeşlik” konusu gelmektedir. Bu günde modern toplumun çok ihtiyaç duymuş olduğu “kardeşlik”anlayışını Efendimiz(SAV),toplumun birlik ve bütünlüğünün sağlanmasında zıtlıkları birleştirerek(siyah ile beyazı, zengin ile fakiri) ideal devletin oluşumu için insan-devlet bütünselliğini sağlamıştır. Bu yöntem ne liberal-kapitalizmde ne de komunist manifestonun algısının çok üstünde ve derinliğindeki bir anlayışı ortaya çıkarmaktadır.
Efendimiz(SAV)’in dördüncü olarak toplum kurucu faaliyeti “ekonomi” merkezli olmuştur. Millive manevi bütünsellikten hareket eden bir anlayışla ekonomi bağlamında bir düşünceyi geliştirmiştir. Böylece yahudi esnafının Medeni pazarına hakim olmasını kırma adına “yeni bir pazar” yeri tespit ederek, müslümanların bu milli ve manevi merkezli “özgün ekonomi” anlayışından hareket etmelerinin modelini oluşturmuştur.
Sonuç olarak Efendimizin(SAV) önce Mekke’de ideal insan inşası ve sonrasında Medine’de ise toplum kuruluş için anılan dört unsurun evrensel medeniyet kurucu ana ilkeler olduğunun uygulamalı görüntüsünü vermiştir. Acaba modernleşmeci Batı sosyal paradigmalarına mutlak bağlılığın, bu noktada Türk - İslam medeniyeti için açıklayıcı gücü ne düzeydedir. Bunun sorgulanması, Türk toplumunun 21.yüzyılın ilk çeyreği içinde dünyaya karşı önemli bir pozisyon alıp alamayacağını ortaya koyacaktır.
ankarameydani.com 18.04.2012 Çarşamba
